Որ նա նաև արդեն թքել է բոլոր իրեն քննադատողների ու արդեն իրեն չսիրող մեծամասնության վրա, ողջ իրավական համակարգը սարքել «կուռկուռի ձագ», օրենքների վերաձևումն ու օրենքները «ֆրանկեյնշտեյն» սարքող իր երբեմնի լրագրողին հանձնել, դա էլ գիտեք։
Քարոզչությունը, նույն ինքը՝ պրոպագանդան (լատիներեն՝ տարածել, տարածման ենթակա) եղել է քաղաքակրթական բոլոր ժամանակներում: Հասկանալի է՝ տարբեր փաթեթավորմամբ և սուսներով:
Վերջերս դարձյալ ակտիվացել են խոսակցություններ այն մասին, թե սփյուռքահայերը պետք է ընտրել-ընտրվելու իրավունք ստանան, ու այս թեզը մի կողմից պաշտպանում են որոշ սփյուռքահայ շրջանակներ, մյուս կողմից որոշ հայաստանյան շրջանակներ։
1994-ից Ադրբեջանն ամրագրեց համազգային երազանք՝ «վերադարձնել Ղարաբաղը»:
Այդ երազանքի շուրջ կոնսոլիդացվեց ամբողջ հասարակությունը, տնտեսությունը, ենաթակառուցվածքները, արտաքին կապերն ու միջազգային կառույցները:
Արցախն է 3000-ամյա ազգի ինքնության պահպանության «վերջին բաստիոնը». եթե ազգը հաշտվում է Արցախը հանձնելու մտքի հետ և, Աստված մի արասցե, լիազորում է «խաղաղաբեր ազգակործան պատուհասին» վերջնականապես հանձնել այն, ապա դա այլևս ազգ չէ, այլ երկրագնդով մեկ այլ ազգերի ոտքի կոխան թափառական էթնիկ խումբ:
Այն, որ բազմաթիվ գեներալներ սերժանտի էլ չեն ձգում, դա պարզ է։ Այն, որ Նիկոլ Փաշինյանն ինչ էլ անի, միևնույն է չի կարողանալու մաքրվել պատերազմի ու պարտության թիվ մեկ մեղավորի ու պատասխանատուի կարգավիճակից, դա էլ է պարզ։ Բայց խնդիրն այլ է։
...Երբ Պոլիս հասա, թուրք գրողներ հարցուցին ինձի. ու՞ր կուզես երթալ... Ըսի՝ միայն Բիթլիս: Դժվար է, ըսին, օտարներուն այդ կողմերը չեն թողուր, բայց բան մը կընենք, որ երթաս... Բան մը ըրին, ու գացի...
Դոնալդ Թրամփը նշանակել է Ռոբերտ Ֆ. Քենեդիին իր առողջապահության «նախարար»։ Հիշեցնեմ, որ այս Քենեդի-կրտսերը քովիդային «համավարակի» և դրա անվան տակ մարդու կյանքի համար վտանգավոր սահմանափակումների ամենախիստ քննադատներից էր...